براساس طرحی که از ۱۵شهریور از سوی۱۱نهاد و ارگان اجرا شده، تاکنون کودکان کار زیادی را از سطح شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران جمع آوری کرده و به سه مرکز بهزیستی ار
مافیا کودکان را مجبور به تکدی گری می کند
عبارات مهم : ایران
براساس طرحی که از ۱۵شهریور از سوی۱۱نهاد و ارگان اجرا شده، تاکنون کودکان کار زیادی را از سطح شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران جمع آوری کرده و به سه مرکز بهزیستی ارجاع داده اند. شرکت بهزیستی می گوید طرح حامی حقوق کودک است و نشانه از اجرای آن کمک به معیشت و اوضاع این کودکان و خانواده های آنان هست، ولی فعالان حقوق کودک ادعا می کنند، این طرح مشابه طرح های اجراشده در ۱۲سال گذشته است و کودک را به هیچ عنوان نباید دستگیر کرد.
مافیا کودکان را مجبور به تکدی‌گری می‌کند
فریده اولادقباد، نماینده مردم پایتخت کشور عزیزمان ایران در مجلس، در گفت وگو با «آرمان» با اشاره به طرح ضربتی جمع آوری کودکان کار می گوید: «در اجرای این طرح نباید به جمع آوری این کودکان بسنده کرد و باید به اوضاع اجتماعی، آموزشی و معیشت این کودکان توجه و جهت پرسشها آنها راه حل ارائه کرد. آسیب های معنوی و جسمی این کودکان باید به وسیله روانشناسان و مددکاران شناسایی شود.»
مهم ترین تبعات اجرای طرح جمع آوری ضربتی کودکان کار را چه می دانید؟
براساس طرحی که از ۱۵شهریور از سوی۱۱نهاد و ارگان اجرا شده، تاکنون کودکان کار زیادی را از سطح شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران جمع آوری کرده و به سه مرکز بهزیستی ار
کودکان کار به دو گروه عمده تقسیم بندی می شوند. یکی از آنها کودکان کار اتباع خارجی هستند که اغلب تکدی گری می کنند و گروه دوم کودکان کار شاغل در مشاغلی جز تکدی گری هستند. نباید شاهد کودکان کاری باشیم که در فضای شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به عنوان یک کلانشهر و پایتخت یک کشور اسلامی در چهارراه ها مشغول به تکدی گری هستند و این زیبنده پایتخت یک کشور اسلامی نیست. به هرصورت وظیفه نهادها و شرکت های ذیربط شناسایی این کودکان هست. بعضی از این کودکان متعلق به زنان بی سرپرست یا خانواده های بدسرپرست هستند.
آنها به علت شرایط خاص اقتصادی و تامین معاش خانواده به کار رو می آورند و به رغم فصل سه قانون اساسی که بر آموزش تمام کودکان تاکید دارد، ترک تحصیل می کنند. بخش دیگری از این کودکان کارگران فصلی هستند؛ این افراد در سال تحصیلی به تحصیل مشغولند و در فصل تابستان به کار می پردازند، ولی بخش دیگری نیز ناچار به کار همیشگی و از درس محروم هستند. وظیفه نهادهای ذیربط مانند شرکت بهزیستی، نیروی انتظامی و… است که این کودکان را شناسایی و شرایط خانوادگی آنها را بررسی کنند و اگر این کودکان تحت پوشش شرکت های حمایتگر نیستند، آنها را تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد قرار دهند.
برخی از این کودکان مشاغل فیزیکی و یدی دارند و کارهایی انجام می دهند که مناسب شرایط سنی آنها نیست. بنابراین تمام کودکان نیازمند باید از نظر اقتصادی تحت پوشش این نهادها قرار گیرند و همچنین جهت ادامه تحصیل به مدارس معرفی شوند. اگر شرایط سنی آنها به مدارس روزانه نمی خورد و دچار وقفه تحصیلی بودند، باید به مراکز آموزش از راه دور و مدارس بزرگسال معرفی شوند. بنابراین ساماندهی این کودکان کار یک نهاد نیست و باید نهادهای بسیاری دست به دست یکدیگر داده و پرسشها کودکان کار را برطرف کنند.
مافیا کودکان را مجبور به تکدی‌گری می‌کند
سازمان های حمایتگر مانند کمیته امداد و بهزیستی چگونه می توانند به خانواده های این کودکان کمک کنند تا دیگر شاهد کار آنها نباشیم؟ کودکان بی خانواده را که به وسیله باندهای متفاوت اداره و ساماندهی می شوند، چگونه می توان به وسیله شرکت های حمایتگر حمایت کرد؟
تعدادی از این کودکان، فرزندان خانواده هایی هستند که از نظر معیشتی و اقتصادی شرایط مناسبی ندارند و در فقر زندگی می کنند. بعضی دیگر از آنها احتمالا از حاشیه پایتخت کشور عزیزمان ایران به این شهر آمده و در پایتخت کشور عزیزمان ایران مشغول به کار می شوند. این افراد جزو جمعیت شناور شهرستان های اطراف پایتخت کشور عزیزمان ایران هستند که شب دوباره به محل زندگی ارزش بازمی گردند. جمعی از کودکان کار به وسیله شبکه ها و باندهایی هدایت می شوند و جهت آنها کار می کنند. آنها در برابر مقداری از دستمزد کار را به کودک می دهند و بخش اعظم را جهت خود برمی دارند و این کودکان را به تکدی گری وادار می کنند. این مافیاها اعضای خود را در مکان هایی از قبل آینده نگری شده است قرار داده و شبانه نیز به جمع آوری آنها اقدام می کنند.
مساله مهم ساماندهی این کودکان بعد از جمع آوری آنهاست. بعد از جمع آوری آنها، در مرحله نخست باید مشخصات کامل شخصی و خانوادگی آنها را به دست آورد. این کودکان دو دسته هستند. کودکان دارای والدین اغلب والدینی بدسرپرست دارند. کودکانی بی سرپرست را نیز باید به وسیله شرکت بهزیستی و کمیته امداد تحت پوشش قرار داد. شرکت های حمایتگر باید باتوجه به مشخصات آنها و اولویتی که بین پرسشها خانواده های آنان وجود دارد، آنها را ساماند هی کنند. حمایت از این کودکان بسیار مهم هست، لیکن بعضی از آنها شرایط زندگی بسیار نامناسبی دارند و احتمال می رود سوءاستفاده های خاصی از آنها انجام شود، بنابراین این افراد باید به مراکزی که شرکت بهزیستی جهت آنها درنظر گرفته، انتقال یافته شوند و سپس راجع به آنها تصمیماتی متفاوت و متناسب با اوضاع آنها گرفت.
براساس طرحی که از ۱۵شهریور از سوی۱۱نهاد و ارگان اجرا شده، تاکنون کودکان کار زیادی را از سطح شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران جمع آوری کرده و به سه مرکز بهزیستی ار
کودکان کار تا وقت شناسایی و بازگشت به خانواده ها در مراکز شرکت بهزیستی و به دور از خانواده نگهداری می شوند. جهت آنکه این کودکان در این دوره زمانی کمترین میزان آسیب معنوی را ببینند، چه می توان کرد؟
کودک کار ناخودآگاه تحت تاثیر آسیب های معنوی و روانی زیادی هست. کودکی که باید در این سن تحصیل و در شرایط مناسب خانوادگی- اجتماعی زندگی کند، در شرایطی واقع شده است است که وادار به کار و مشکل می شود، بنابراین این کودک از نظر معنوی و عاطفی آسیب پذیر هست. شرایط جسمانی اغلب این کودکان نیز مناسب نیست. بنابراین در مراکز نگهداری این افراد باید روانشناسان و مشاوران حضور داشته باشند تا در وقت شناسایی این کودکان با آنها تعامل کنند. این مشاوران و روانشناسان باید مشخصات این کودکان را جمع آوری کنند، لیکن افراد مشغول در حوزه های روانشناختی تعامل بسیار نزدیکی را با این کودکان برقرار می کنند و می توانند اطلاعاتی از میزان آسیب های معنوی و جسمی وارده به آنها را نیز به دست بیاورند.
مافیا کودکان را مجبور به تکدی‌گری می‌کند
این اطلاعات در مراحل بعد جهت کمک به این کودکان می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. حتی می توان اطلاعات به دست آمده به وسیله این روانشناسان را بعد از بازگشت کودک به محیط منزل در اختیار خانواده قرار داد تا آنها درک درستی از اوضاع معنوی کودک پیدا کنند. اطلاعات این کودکان را باید به دو دسته کلی تقسیم کرد: کودکان کار خانواده های بدسرپرست یا بی سرپرست، و همچنین کودکان متعلق به باندها و مافیاهایی که از آنها بیگاری می کشند. هرگونه تصمیم گیری راجع به این کودکان باید متناسب با شرایط خانوادگی و اجتماعی این کودکان باشد و در این صورت متناسب با نیازهای جسمانی و معنوی این کودکان جهت آنها برنامه ریزی می کنند.
باتوجه به هشتک #کودک ـ دستگیر نشود که در شبکه های مجازی خبرساز شده است و همچنین اعتراض فعالان حوزه کودک به این طرح، چگونه فرمانداری تهران، طرحی دوازده ساله را دوباره اجرا می کند؟ آیا این طرح تفاوتی با طرح های قبلی مقابله با کار کودک دارد؟
اگر صرفا جمع آوری کودکان به بحث جمع آوری خلاصه شود و بنابر جرم انگاری، دستگیری و تشکیل پرونده جهت این کودکان باشد، در این صورت آسیب مجددی را به آسیب های معنوی و روانی این کودکان افزوده ایم. ولی اگر نشانه از جمع آوری این کودکان، ساماند هی، حمایت و کمک به آنها باشد، با استفاده از این طرح می توان اوضاع خانوادگی این افراد را شناسایی و به آنها از نظر تامین معیشت خانواده کمک کرد.
این طرح می تواند گام بزرگی جهت جلوگیری از رجوع مجدد این کودکان به کار و تکدی گری باشد. توصیه قابل توجه آن است که این طرح نباید مانند دوران گذشته کودکان را بعد از دو ماه با همان شرایط در جامعه رها کند و راهکار عملی جهت آنها و خانواده هایشان ارائه ندهد، لیکن در این صورت، قطعا باری از آسیب های اجتماعی جامعه و رفتارهای پرخطر برنداشته ایم.
آیا رد مرز کردن کودکان کار، اقدام درستی در برخورد با کودکان بدون اقامت است؟
کودکان اتباع خارجی مشمول بر دو گروهند: بعضی از این کودکان در خانواده هایی دارای اقامت قانونی هستند و بخشی دیگر جزو خانواده هایی هستند که دارای اقامت قانونی نیستند. در هر دو صورت وظیفه نهادهای ذیربط شناسایی این کودکان و اتخاذ تصمیم براساس دستورالعمل های مشخص شده است هست. تصمیم جهت خانواده های بدون اقامت قانونی می تواند بازگشت به کشور متبوع یا اعطای مجوز اقامت به آنها باشد. ولی راجع به کودکان متعلق به خانواده های دارای مجوز اقامت قانونی که از دولت کشور عزیزمان ایران اقامت قانونی داشته و تابع قانون کشور هستند، عنوان تفاوت دارد و آنها نباید کارها غیرقانونی مانند تکدی گری را انجام دهند یا فرزندان آنها نباید به کار وادار شوند. ولی در هر دو صورت جهت رد مرز این کودکان باید خانواده های آنها را از این تصمیم و اوضاع آنها کاملا مطلع کرد.
واژه های کلیدی: ایران | کودکان | خانواده | شرایط زندگی | اخبار اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
